Toen Margot Poppe een ernstig ongeluk op haar werk kreeg, stond haar leven plotseling stil. Ze belandde thuis, grotendeels aan bed gekluisterd, en kon de meest eenvoudige dingen niet meer doen – zelfs een boterham smeren was onmogelijk. Haar wereld werd kleiner en kleiner. Pas door intensieve fysiotherapie vond ze stap voor stap haar weg terug. Een verhaal over pijn, doorzettingsvermogen en de kracht om opnieuw te kunnen genieten – zelfs van het optillen van je kleinkind.
Een plotselinge wending
“Zes jaar geleden ging het mis,” vertelt Margot. “Ik kreeg tijdens mijn werk een zware rugblessure. Ik werd naar huis gebracht en kon alleen nog maar liggen. Vanaf dat moment leek alles stil te staan. Maandenlang bracht ik mijn dagen in bed door. Ik kon nauwelijks lopen, mezelf niet aankleden en zelfs een scan laten maken lukte niet, omdat plat liggen onmogelijk was.”
Twee keuzes
Na ruim een half jaar kreeg Margot eindelijk de kans om een MRI te laten maken. Het resultaat gaf haar weinig hoop. De neuroloog stelde voor om langdurig pijninjecties te krijgen – een vooruitzicht dat haar de moed in de schoenen deed zakken. Toch kreeg ze nog een andere mogelijkheid aangereikt: fysiotherapie proberen. “Ik besloot voor die weg te kiezen, en dat is de beste beslissing van mijn leven geweest.”
Samen doelen stellen
Zo kwam Margot bij fysiotherapeut Peter van Kempen van praktijk Paauwenburg in Vlissingen terecht. Peter herinnert zich haar situatie nog goed: “Het was geen kwestie van een paar behandelingen. We hebben intensief en langdurig gewerkt, soms meerdere keren per week. Nog steeds komt Margot regelmatig terug.”
Voor Margot was het stellen van een concreet doel een belangrijk keerpunt. “Mijn jongste dochter was zwanger en ik zei tegen Peter: ‘Ik wil mijn kleinkind straks in mijn armen kunnen houden.’ Dat werd ons gezamenlijke doel.”
Herstel en leefstijl
Langzaam maar zeker vond Margot weer grip op haar leven. “We hebben gewerkt aan stabiliteit in de rug en kracht in het lichaam,” vertelt Peter. “Met oefeningen, leefstijladvies en een speciaal rugprogramma – twaalf weken lang, twee keer per week trainen. Margot heeft dat consequent volgehouden. Dat verdient echt bewondering.”
Ook Margot zelf merkt hoe belangrijk die nieuwe leefstijl is geworden. “Door te blijven bewegen, goed te eten en voldoende te slapen, voel ik me sterk. Sporten en wandelen maken nu deel uit van mijn dagelijkse routine.”
Het mooiste moment
Uiteindelijk bereikte ze haar belangrijkste doel. “Toen ik mijn kleinkind voor het eerst kon optillen, voelde dat als een overwinning. Zo’n emotioneel en bijzonder moment – dat vergeet ik nooit meer. Inmiddels is hij vijf en til ik hem nog steeds op. En dat voelt elke keer als een cadeau.”